کاش کچل برميگشت .

کاش هنری اينجا بود .

کاش کچل برميگشت همينجا هرشب بد از زيره آسمان شهر باهم حرف ميزد .

و نيمه شنها از هايپر تچ با هم چت ميکرد.

ياد فرودگاه مهراباد ميافتم . دلم تنگ شد .

ترمينال ا شماره 2 . گفته بودم که .... ا خرين خداحافظيم بود . .پايه تلفن .

کاش ميتونستم برم ايران .

دلم واسه خونه يوسف آباد تنگ شده .

هميشه هرجا ميرفتم خيابون خونمون و دلتنگی ميکردم .

کوچمون خوشگل بود.

ديوارهايه خونه کوتاه بود .

از مدرسه که ميومدم ، کليد نداشتم ، از ديوار ميپريدم .

ما مان بزرگم دوام ميکرد ، ميگفت راه ياده دزدا ميدم . هيچوقت هم دزد نيومد اونجا .

خيابونه بيستم تو چهلستون بود خونمون .

ديوارهاش هم آجر 3 سانتی زرد بود .

پارکه شفق که همش خاطرست.

چطوری آخه آدم ميتونه يادش بره ؟

کلی خاطره

بهنود و بهنام هر روز عصر مياومدن دنبالم ميرفتيم پارک با دوچرخم که هيچکس اجازه نداشت بهش دست بزنه

يه حسن ديوونه بود تفلکی عقب مونده بود ،

سواره تاب ميشد، اينقدر رو تاب تند بالا ميرفت که هيچکس نميتونست رو تاب بقليش بشينه.

تنها کسی که جرات داشت من بودم

بهنام و بهنود همش دوام ميکردن

عصر های که مشق هامو نمينوشتم اجازه پارک رفتن نداشتم .

کلی خاله فرزان و التماس ميکردم که به مامانم بگه من و ببره پارک تا بتونم بقل حسن چل تاب بازی کنم

.يه پسره بود بلال ميفروخت

من هم هر روز عصر بايد بلال ميخوردم

. اون موقع ها همه ميگفتن آخه من ع شقه پسره شدم واسه همين هر روز از اون فقط بلال ميخرم .

از اونجا موو کرديم آمير آباد .

واااااای که چه خوب بود

کسی نبود تو اون خيابون که منو نشناسه.

مامانم ميگفت زشته همه محل يه دختر و بشناسن دختر بايد سنگين باشه . شيتونی نکنه

خيابون امير آباد ، سين دخت شمالی . کوچه ولعسر.

سلماز يکی از دوستايه خوبم اونجا بود.

با هم ميرفتيم مدرسه .

کلی شيتونی تو راه مدرسه.پسر بازی بگم بهتره .

يه شيرينی فروشی بود کاخ بود اسمش .

وی که چقدر من عصر ها وقتم و تو اون مغازه حدر ميدادم

آخرشم با فروشنده کر کره هايه مقاز ه رو ميکشيدم پائين ميرفتم خونه.

يه بقالی بود سر کوچه ، آقا رضا

. بعد هم رفت کانادا .

شايد اونم دلش تنگ شده واسه من .

اون موقع من دبيرستان ميرفتم .الزهرا . تو تخته تا ووس .

يه کلاس زبان مختلت بود . من فقط دختر بودم

کلی دوست با کلی خاطره واسه 7 سال پيدا کردم اونجا.

کچل جزوه همون خاطرهاست

هنری هم هميين طور

. الان ديگه هنری نيست .

کچل نيست .

بهنام نيست .

بهنود نيست .

سولماز نيست .

الزهرا نيست .

هيچ کی و هيچ چيز نيست .

امروز دلم واسه همه خونه هايه زندگيم تنگ شده

.کاش هنری هيچوقت نمرده بود .

کاش پيشم بود .

بدونه هنری کم کم اين خاطرهام از بين ميره.

حتی شيشه های ترمينال شماره 2 فرودگاه هم مات ميشن .

بدون هنری ساعت ا آفتابی دانشگاه هم بی روه ميشه .

راستی يادم رفت بگم ، هنری اسم مستعار نيست .

هنری رفتنش سخت و نبودش سخت تر

....
*********
گفتم ، فاينالهام تموم شد . همشونو ريدم .

(با مزرت )

غلط املای دارم ، ببخشيد شما .

اين نرم افزاره که تازه گرفتم نميتونم با هاش کار کنم

. ****
ببين ،

باز خوابت و ديدم ديشب .

ميدونم بايد اتفاقی بيافته .

خدا کنه از تو خبری نشنوم چون ديگه نميخوام .

راااااااااااااااااااستی ،

من هی ميخوام آهنگ اينجا رو عوض کنم نميتونم .

يه آهنگ هست مال کيارش .

ولی حجمش زياد نميتونم آپلودش کنم اينجا .

کسی نرم افزارش و داره ؟ برام ميل کنين .
pegahgazori@yahoo.com

در ضمن من الان خيلی خوب شدم . يعنی خيلی اروم شدم . خيلی خا نوم شدم

شيتونی هم نميکنم .